Het codewoord is acceptatie
Een warm welkom
Afgelopen maandag mocht ik tot mijn grote vreugde kennis komen maken bij Authentict. ICT mét autisme zoals de site terecht trots vermeldt. Dat ‘tot mijn grote vreugde’ is geen loze toevoeging. Ik ben erg enthousiast over het concept. ‘Everyone is a genius. But if you judge a fish by its ability to climb a tree, it will live its whole life believing that it is stupid’, zei (vermoedelijk) Albert Einstein ooit. Bij Authentict gaat het om waar je goed in bent, de nadruk ligt niet op dat wat je nou net niet zo goed kunt.
Deze maandag viel ik met mijn neus in de boter. Nou ja, met mijn neus in een grote slagroomtaart eigenlijk, cadeau van een tevreden klant. Het project Poly Poly was succesvol en ruim binnen de tijd afgerond, vandaar. Maar er viel meer te vieren die dag: Erik kreeg een arbeidscontract en Michel, John-boy, Michiel, Wesley, Gerald, Kees en Dirk ontvingen hun certificaat ISTQB (een internationaal gestandaardiseerde opleiding voor Softwaretesters). Om de feestvreugde te verhogen, was er voor iedereen de unieke en gegarandeerd stormvaste Authentict-paraplu.
Een aantal dingen viel mij op tijdens deze eerste kennismaking: het warme welkom, de open eerlijkheid en de humor. Logistiek is het niet mogelijk helaas, anders zou ik iedereen aanraden om eens een uurtje deel te nemen aan de stand-up meeting op maandagmorgen, als instant blijmaker voor de rest van de week. Daarnaast zag ik ook het verschil in acceptatie; loop je trots met je Authentict-plu door de regen of doe je dat niet of nog met enig voorbehoud? ‘Kijk’, grapte iemand, voor wie autisme geen issue meer is, over het logo op de paraplu. ‘Gewoon achter het logo aanlopen, dan kies je vanzelf de juiste richting.’ Bij anderen bespeurde ik nog een lichte twijfel over het met verve dragen van de paraplu.
‘Anders’ zijn betekent voor mij uniek en bijzonder zijn. Het niet precies binnen bestaande kaders passen, maakt ook dat je buiten bestaande kaders kunt denken. Dat je unieke talenten hebt die waardevol en verfrissend zijn, een groot goed in mijn ogen. Toch kan ik me voorstellen dat iemand met autisme dat zelf weleens vergeet, zeker als je al net iets te vaak tegen de grenzen van je eigen beperkingen bent aangelopen. En dat dat vroeg of laat gebeurt, is bijna onvermijdelijk in een maatschappij, die vooral rekening houdt met de grootste gemene deler.
De komende tijd mag ik bloggen voor Authentict. Om u een kijkje te gunnen in de keuken van een bijzonder bedrijf. En om er misschien een piepklein beetje aan bij te dragen dat de Authentict-paraplu straks door iedereen met passende trots gedragen wordt. Na het gezamenlijk eten van de slagroomtaart leverde ik mijn schoteltje in, waarop nog een verdwaalde kers was achtergebleven. Onmiddellijk werden er grapjes gemaakt en vroeg men zich af hoe ik nou juist dat smakelijke, rode vruchtje kon weerstaan. Het antwoord is simpel: ik heb geen gekonfijte kersen nodig. Mogen schrijven over al deze bijzondere mensen is voor mij nu eenmaal al de kers op de taart.
Judith Velthuizen is blogger en tekstschrijver en blogt hier over haar ervaringen met de medewerkers van Authentict, ICT mét autisme.
