Het codewoord is acceptatie
De vermaledijde draadjes naar mijn woordenschatkamer
Regelmatig word ik bij Authentict getrakteerd op geweldige uitspraken. Uitspraken ook die dingen in een klap zoveel duidelijker en beter invoelbaar maken. Zo vertrouwde John-boy mij vorige week toe dat hij moeite heeft met verjaardagen. Nou ben ik zelf ook beslist niet dol op het beleefd en nietszeggend converseren in een gezellig kringetje, dus dat begreep ik helemaal. Bij mij heeft het alleen meer met onwil dan met onvermogen te maken. Bij hem lag dat een tikkie anders.
´Soms lijkt het net of de draadjes naar mijn woordenschatkamer loszitten´, legde hij volkomen eerlijk uit. Een mooie, beeldende uitspraak vond ik dat. Hij vertelde dat er op verjaardagen over van alles en nog wat wordt gesproken. Zaken waar hij zelf vaak het nodige over te zeggen heeft. Tenminste, als die vermaledijde losse draadjes hem niet voortdurend parten speelden. Soms duurt het simpelweg wat langer, voordat hij een woord gevonden heeft. En net op het moment dat hij eindelijk het verloren gewaande woord te pakken heeft, zijn de verjaardagsvierders alweer van onderwerp veranderd. Dan kan de vermoeiende woordenzoektocht opnieuw beginnen. Je zou er moedeloos van worden. Geen wonder dat iedereen vindt dat hij zo stil is; geen mens neemt de tijd om eens echt te luisteren. Die laatste toevoeging is van mij overigens, zelf neemt hij niemand iets kwalijk. Het is alleen zo verdomd onhandig.
Als ik met de medewerkers van Authentict aan het kletsen ben, merk ik het vaker; er wordt af en toe langzaam en uiterst bedachtzaam gesproken. Dat geldt trouwens beslist niet voor iedereen, want autisme is gelukkig net zo divers als het leven zelf. Regelmatig spreek ik uiterst rappe ratelaars en goed van de tongriem gesneden kletsmajoors. Voor hen is het misschien een beetje makkelijker om zich staande te houden in onze lawaaipapegaaienmaatschappij. Stil zijn wordt geassocieerd met saaiheid en niets te vertellen hebben. En dat is jammer. Niet alleen voor John-boy, maar zeker ook voor ons. Soms moet je gewoon iets meer geduld hebben, om pareltjes te horen.
Judith Velthuizen is blogger en tekstschrijver en blogt hier over haar ervaringen met de medewerkers van Authentict, ICT mét autisme.
